Afgelopen zaterdag kopte het Parool dat “Amsterdamse kinderen niet meer te dik waren”. Dat is natuurlijk niet waar: Sterker nog, het onderzoek waar men naar verwijst, in het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde, toont eenduidig een recente stijging van overgewicht bij vooral schoolgaande kinderen van Turkse of Surinaamse afkomst. Letterlijk stelt men ook dat investeren in preventie noodzakelijk blijft.

Juist daarom is het uitgangspunt van de Amsterdamse Aanpak Gezond Gewicht (AAGG), ook niet enkel ondergewicht of overgewicht, maar juist gezond gewicht. En sluit daarmee perfect aan bij de extra aandacht voor ondergewicht in het artikel in het Parool.

Kern is de inzet op preventie en bewustwording. Er is nog altijd sprake is van te veel onbekendheid en onwetendheid omtrent gezonde voeding. Je komt er niet met enkel energiedrankjes. Essentieel is de rol van de ouders: nog steeds zijn er ouders die onbewust veel te veel suiker en calorierijke en bewerkte producten geven aan hun kinderen. Als je niet voldoende voedingstoffen, vitamines en mineralen binnenkrijgt die je lichaam nodig heeft, kan dit de een van de gevolgen zijn van onder- of overgewicht.

Ik ben zelf in het kader van Amsterdamse Aanpak Gezond Gewicht al bijna een jaar bezig met veldactiviteiten, en spreek daarin zowel kinderen als ouders. De opkomst en belangstelling van de ouders is altijd enorm. Dat overgewicht en obesitas relatief vaak voorkomt bij kinderen van Turkse en Marokkaanse afkomst zie ik ook zelf bij deze bezoeken.

Een bijzonder punt raakte mij laatst: Een moeder zei laatst tegen mij “meneer Kayar u adviseert ons wel vis te eten voor vitamine B12 en omega 3 vetten o.a. maar een vis halen bij de markt is niet goedkoop”. Deze realiteit heeft mij geraakt. Vaak is gezond en organisch eten niet goedkoop. En betaalbare alternatieven zijn onbekend of lastig te vinden. De komende tijd zal ik dit ook meenemen in mijn dossier, en hier verder aandacht voor vragen in de strijd op weg naar een gezond gewicht